Dat schrijft notabene de Amerikaanse econoom Paul Krugman vandaag in The New York Times.
In zijn column in The New York Times zegt de beroemde Amerikaanse econoom Paul Krugman dat Europa bezig is economisch zelfmoord te plegen door het voeren van een bezuinigingsbeleid, gekoppeld aan een Europese begrotingsdwang waarbij de euro centraal staat. We zitten in een kramp. zegt Krugman met zoveel woorden, die te vergelijken is met de kramp waarin de wereld zat in de crisis van de jaren dertig, toen men maar niet de Gouden Standaard los durfde te laten. Krugman schrijft:
What is the alternative? Well, in the 1930s — an era that modern Europe is starting to replicate in ever more faithful detail — the essential condition for recovery was exit from the gold standard. The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies. You may say that this is inconceivable, and it would indeed be a hugely disruptive event both economically and politically. But continuing on the present course, imposing ever-harsher austerity on countries that are already suffering Depression-era unemployment, is what’s truly inconceivable.
Krugman begrijpt wel dat de Europese regeringen het erg moeilijk, zo niet te moeilijk zullen hebben met zo'n daad. Dus als dat er niet in zit, dan moet volgens de Krugman gewoon de geldkraan wagenwijd open gezet worden:
So if European leaders really wanted to save the euro they would be looking for an alternative course. And the shape of such an alternative is actually fairly clear. The Continent needs more expansionary monetary policies, in the form of a willingness — an announced willingness — on the part of the European Central Bank to accept somewhat higher inflation; it needs more expansionary fiscal policies, in the form of budgets in Germany that offset austerity in Spain and other troubled nations around the Continent’s periphery, rather than reinforcing it. Even with such policies, the peripheral nations would face years of hard times. But at least there would be some hope of recovery.
Wat met die laatste optie bereikt zou moeten worden is mij niet duidelijk. Het maken van geld, is uiteindelijk het lenen van geld, en zo het verder opstapelen van een schijnwereld. Krugman zelf gaf al aan in deze column dat de Spaanse huizen buble ontstaan is omdat Duitse banken steeds maar geld bleven pompen in het bouwen van huizen in Spanje, uitgaand van de gedachte dat steeds meer pensionado's op teveel geld zouden zitten en dan in godsnaam maar een belachelijk duur huis in Spanje gingen kopen. Dat ging en dat ging, en toen werd ieder gevoel voor realiteit uit het oog verloren. Er was schijnkapitaal gemaakt, gebaseerd op schijnverwachtingen.
Met dezelfde oplossing komt Krugman nu weer aan voor de hele EU. Pomp er geld in en creëer een markt, ook al is die niet gebaseerd op gezonde toekomstverwachtingen. Krugsman is dan ook een gelovige in Keynes.
Ik ben geen econoom als mijnheer Krugman, maar de gezonde Hollandse boer in mij zegt dat daarmee alleen maar de problemen van vandaag worden doorgeschoven naar morgen op een manier die de problemen van vandaag alleen maar vele malen zal overstemmen.
Maar het leuke aan zo'n vrij in zijn column denkende econoom als Krugman is tegelijk dat het opheffen van de euro voor hem helemaal geen taboe is. En daarin onderscheidt hij zich niet alleen van de zittende Europese machtshebbers, hij geeft ook aan dat je helemaal geen populistische debiel hoeft te zijn om het opheffen van de euro frank en vrij voor te stellen.
Paul Krugman is namelijk niet zo'n vies conservatief mannetje, het type dat een website als deze bevolkt. Hij is een keurige Amerikaanse democrat, en een overtuigd Keynisiaan. Hij deugt. En dan zegt hij toch dat.
Toch goed dus om in het achterhoofd te houden dat ook deze Krugman, die ooit gevraagd werd om adviseur te worden van president Clinton, gewoon zegt, en ik herhaal het nog maar even:
The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies.
Dat kan Wilders in zijn zak steken.
(Eerder gepubliceerd op website De Dagelijkse Standaard.)
In zijn column in The New York Times zegt de beroemde Amerikaanse econoom Paul Krugman dat Europa bezig is economisch zelfmoord te plegen door het voeren van een bezuinigingsbeleid, gekoppeld aan een Europese begrotingsdwang waarbij de euro centraal staat. We zitten in een kramp. zegt Krugman met zoveel woorden, die te vergelijken is met de kramp waarin de wereld zat in de crisis van de jaren dertig, toen men maar niet de Gouden Standaard los durfde te laten. Krugman schrijft:
What is the alternative? Well, in the 1930s — an era that modern Europe is starting to replicate in ever more faithful detail — the essential condition for recovery was exit from the gold standard. The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies. You may say that this is inconceivable, and it would indeed be a hugely disruptive event both economically and politically. But continuing on the present course, imposing ever-harsher austerity on countries that are already suffering Depression-era unemployment, is what’s truly inconceivable.
Krugman begrijpt wel dat de Europese regeringen het erg moeilijk, zo niet te moeilijk zullen hebben met zo'n daad. Dus als dat er niet in zit, dan moet volgens de Krugman gewoon de geldkraan wagenwijd open gezet worden:
So if European leaders really wanted to save the euro they would be looking for an alternative course. And the shape of such an alternative is actually fairly clear. The Continent needs more expansionary monetary policies, in the form of a willingness — an announced willingness — on the part of the European Central Bank to accept somewhat higher inflation; it needs more expansionary fiscal policies, in the form of budgets in Germany that offset austerity in Spain and other troubled nations around the Continent’s periphery, rather than reinforcing it. Even with such policies, the peripheral nations would face years of hard times. But at least there would be some hope of recovery.
Wat met die laatste optie bereikt zou moeten worden is mij niet duidelijk. Het maken van geld, is uiteindelijk het lenen van geld, en zo het verder opstapelen van een schijnwereld. Krugman zelf gaf al aan in deze column dat de Spaanse huizen buble ontstaan is omdat Duitse banken steeds maar geld bleven pompen in het bouwen van huizen in Spanje, uitgaand van de gedachte dat steeds meer pensionado's op teveel geld zouden zitten en dan in godsnaam maar een belachelijk duur huis in Spanje gingen kopen. Dat ging en dat ging, en toen werd ieder gevoel voor realiteit uit het oog verloren. Er was schijnkapitaal gemaakt, gebaseerd op schijnverwachtingen.
Met dezelfde oplossing komt Krugman nu weer aan voor de hele EU. Pomp er geld in en creëer een markt, ook al is die niet gebaseerd op gezonde toekomstverwachtingen. Krugsman is dan ook een gelovige in Keynes.
Ik ben geen econoom als mijnheer Krugman, maar de gezonde Hollandse boer in mij zegt dat daarmee alleen maar de problemen van vandaag worden doorgeschoven naar morgen op een manier die de problemen van vandaag alleen maar vele malen zal overstemmen.
Maar het leuke aan zo'n vrij in zijn column denkende econoom als Krugman is tegelijk dat het opheffen van de euro voor hem helemaal geen taboe is. En daarin onderscheidt hij zich niet alleen van de zittende Europese machtshebbers, hij geeft ook aan dat je helemaal geen populistische debiel hoeft te zijn om het opheffen van de euro frank en vrij voor te stellen.
Paul Krugman is namelijk niet zo'n vies conservatief mannetje, het type dat een website als deze bevolkt. Hij is een keurige Amerikaanse democrat, en een overtuigd Keynisiaan. Hij deugt. En dan zegt hij toch dat.
Toch goed dus om in het achterhoofd te houden dat ook deze Krugman, die ooit gevraagd werd om adviseur te worden van president Clinton, gewoon zegt, en ik herhaal het nog maar even:
The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies.
(Eerder gepubliceerd op website De Dagelijkse Standaard.)
Je nieuwe pagina. Gefeli man.
BeantwoordenVerwijderenSorry, maar de term 'kinderen doodschieten' staat mij tegen.
BeantwoordenVerwijderenIn Beslan werden 'zomaar' kinderen doodsgeschoten.
Dit waren in de eerste plaats geen 'kinderen' maar jongvolwassenen, van wie de jongste nog een kind was (14), maar de gemiddelde leeftijd lag veel, veel hoger, de slachtoffers waren tussen de 14 en 25, die noemen zich geen 'kind' meer. Het gebruik van de term 'kinderen' is vals. De meeste waren gewoon volwassen. Wat is de gemiddelde leeftijd van een leger? 'in the vietnam war, de average age of the combat soldier, was ninininininineteen'
En dan waren het geen 'willekeurige' slachtoffers. Het was een trainingskamp, waar de TOP van de SOCIALISTISCHE partij, verantwoordelijk voor het landverraad dat de invoer der islam is, bijeenkwam, om de nieuwe lichting 'talent' te trainen, tot nieuwe burgemeesters, ministers, gemeenteraden, om op die manier het land KOMPLEET open te zetten voor de islam. Dit waren combatants. Deze lieden wilden Noorwegen KAPOT maken, en werden daar ter plekke voor getraind, door de geharde socialistische kaders.