Borstenbabbel

Vanavond was ik tafelheer in het programma Dichtbij Nederland van de NTR. Het ging over seks, seks en nog eens seks. Dat is niet echt een onderwerp waarover ik behendig spreek. Ook kon ik geen antwoord geven op de vraag of ik een borstenman was of een billenman. Enfin, het ging ook over de hoge hakken van de vrouw van de Turkse president, over naaktkalenders en over de eicelbank. Zoals gezegd, allemaal seks. Presentatrice Funda Müjde trok me erdoorheen.
Hier de audio.

De islamkritiek van Breivik wordt gezien als de oorzaak van zijn daden.

Uiteraard opende het NOS Journaal bij de eerste dag van de rechtszaak met de zaak Breivik. Ze deden dit, in essentie, door de ideologisch getinte uitspraken van Breivik op een rijtje te zetten. Nog nooit had het Journaal zo helder, en zonder enig tegencommentaar, op een rijtje gezet waar de islamcritici zich druk over maken; In essentie over een overname door de moslims van de Europese beschaving.

De onuitgesproken boodschap was helder: Dit is wat de islamkritiek vindt. Dit is wat Breivik doet. Oorzaak-gevolg.

Het was bijna alsof je bij de moord op Theo van Gogh uitspraken uit de koran gepresenteerd zag. O nee, dat gebeurde toen niet.

Gisteren zat de arabist De Ruiter in Pauw & Witteman om uiteen te zetten dat het 'gedachtegoed' van Breivik wel erg leek op dat van de PVV. Aanvankelijk zou Trouw journalist Eildert Mulder in het programma zitten. Die werd afgebeld toen hij al onderweg was naar de studio. Mulder heeft een boek geschreven over het gedachtegoed van Breivik. Maar hij legt niet de link met Wilders. Dat vond de redactie van Pauw & Witteman op het allerlaatst dus toch niet zo spannend.

Datzelfde Trouw publiceerde overigens een ophitsend stuk waarin gesteld werd dat de anti-islam bewegingen 'steeds sterker' geworden zouden zijn sinds Breivik:

In Amerika en Europese landen zouden in totaal momenteel 190 groepen islamofobie verspreiden. Een aantal daarvan werkt sinds drie maanden onder een soort internationale koepel, Stop Islamization of Nations (SION).

Dat klinkt misschien heel indrukwekkend. Maar de werkelijkheid is dat deze 'groepen' in de praktijk vaak niet meer zijn dan websites waarop kritische stukken over de islam gepubliceerd worden. Schandalig is natuurlijk de suggestie van Trouw dat deze vermeende 'beweging' pas vaart gekregen zou hebben door de aanslagen van Breivik.

Trouw baseert zich, zeggen ze zelf, op een rapport, en geven een link. Dat zogeheten rapport blijkt in werkelijkheid een actiesite te zijn tegen de islamkritiek. De illustratie op de kop zegt genoeg: Daarin worden Breivik en een aantal islamcritici samen gebracht in één plaatje. De islamcritici als het ware voortgedreven door Breivik in oorlogstenue. Bij de samenvatting van die kennelijk zo groeiende beweging wordt ook de LPF opgevoerd. O ja. De LPF. Een sterk groeiende anti-islam beweging. Een machtsblok van betekenis. Normaal gesproken zou een journalist dan al genoeg weten, maar Trouw blijft maar deftig over een 'rapport' spreken. En waarom? Omdat het om politiek gaat. Het bestrijden namelijk van de bedreigende golf van islamcritici.

Het is overigens ook nog eens de verdediging van Breivik die wat dit betreft geen olie, maar benzine op het vuur gooit door een reeks van getuigen op te roepen die niet iets zullen zeggen over de feitelijke gang van zaken, maar over de vermeende ideologische achtergrond van Breivik. De gedachte hierbij is; Breivik staat niet alleen. Hij heeft vele strijdmakkers.

De advocaten lieten dit met zoveel woorden zelf weten:

Breivik's lawyers said before Easter they plan to call radical Islamists and right-wing extremists to testify during the trial in an attempt to show that there are other people who share his world view.


Lippestad said the point is to prove that there is a narrow group of like-minded people who "look at things the same way, who are of the opinion that we are in war, the Muslim and the Christian world."

De islamcriticus Bruce Bawer werd ook opgeroepen. Hij schreef er een interessante blog over. Zijn analyse over de complete lijst van getuigen is duidelijk. Die lijst wordt gedomineerd door islamkritische schrijvers:

But the list is dominated by writers – specifically, writers who have been publicly critical of Islam. The pseudonymous “Fjordman,” many of whose articles Breivik included in his so-called “manifesto.” Walid al-Kubaisi, a Norwegian-Iraqi author with a website called Enlightened Muslims. Contributors to each of the major blogs in Norway that discuss Islam from a critical perspective: Rita Karlsen of Human Rights Service, Ole Jørgen Arnfindsen of Honest Thinking, Hans Rustad of document.no.

Kennelijk denkt Breivik dat het in zijn voordeel is als hij zichzelf presenteert als de voorman van een leger aan geweldsarme  schrijvers over de islam. Het zal, als zij als getuige worden opgeroepen, de media weer veel voer geven om te stellen dat, op de een of andere manier, Breivik mogelijk werd door de islamkritiek. En dat zal dan misschien een eerste stap worden om diezelfde islamkritiek de mond te snoeren. Overdreven? Niet echt. Bawer zette al wat voorbeelden op een rijtje. Het gaat hier om schrijvers die door de rechter op hun vingers werden getikt vanwege het uiten van hun mening. Iets waarover in diezelfde media, vermeldt Bawer, dan weer weinig opschudding was:

In recent years, the Western world has grown used to seeing writers hauled before official tribunals – Mark Steyn in Canada, Oriana Fallaci in Italy, Elisabeth Sabaditsch-Wolff in Austria – invariably for criticizing Islam. It doesn’t help that the mainstream media almost always report on these actions as if they were anything but sensational: they’re treated as ordinary, reasonable, and legitimate judicial proceedings.

Net zo min als dat het in diezelfde media als opmerkelijk werd geacht dat bijvoorbeeld de islamkritische blogger Fjordman zijn baan kwijtraakte omdat zijn stukken waren opgenomen in het manifest van Breivik.

Een gevaarlijke ontwikkeling, al met al.

Breivik, succesproduct

Wie een product te verkopen heeft vandaag de dag, stuit al gelijk op een groot probleem; Hoe krijg ik aandacht? Met de komst van steeds meer media opties, is het heel eenvoudig om de aandacht te krijgen van een enkel mediading. Het is zelfs onmogelijk om ongezien te blijven. Maar het is praktisch onmogelijk om een totaal doorbraakmoment te krijgen. Het kan wel. Media zijn tenslotte mechanisch aan te sturen apparaten. Ze hebben bovendien de neiging elkaar te volgen. Je moet alleen de sleutel vinden om ze aan te krijgen en daarvoor moet je slim zijn.

Breivik heeft bewezen hoe het kan.

Enerzijds is het enge aan Breivik dus dat het zo makkelijk te doen bleek. Waarschijnlijk heeft hij het zich nog veel te moeilijk gemaakt, met die acht of negen jaar voorbereiding. Maar Breivik was dan ook een pionier. Hij was gul met zijn kennis over de werkmethode. Die kennis heeft hij in alle details op het internet geplaatst. Voor een opvolger zal het nu een stuk makkelijker zijn.

Je hoeft nu maar de tv aan te zetten, of (die heb je ook nog) de krant open te slaan, of naar Google nieuws te kijken, om te weten: De marketingmethode van Breivik is een enorm succes.

Werkelijk alles willen we van hem weten. Huilde hij? Op welk moment? Waarom huilde hij op een ander moment niet? Gaat hij spreken? Wat mag hij zeggen? Wat gaat hij niet zeggen? Komt hij met een nieuw boek? Wat zal daarin staan?

Breivik laat ook zien dat je je helemaal niet geliefd hoeft te maken om aandacht te krijgen. Je kunt je net zo goed gehaat maken. Gehaat is misschien zelfs beter. De haat fascineert, houdt de mensen bezig. Kijk maar hoeveel mensen nu nog willen weten over Hitler. Hoe kan een zo slecht mens bestaan? Daar willen we alles van weten. En een aantal van die mensen worden dan vanzelf volgelingen. Want iemand die zo gehaat is, dan maak je jezelf toch wel weer heel interessant als je hem gaat volgen.

Daarom is het ook wachten op de eerste Breivik volgelingen. Het is eigenlijk nog vreemd dat ze zich niet hebben laten zien. Voor de rechtszaal bijvoorbeeld. Vrouwen die zeggen dat ze van Breivik houden. Dat hij hun redder is. Mannen die zeggen dat ze in naam van Breivik gaan handelen.

Ik verzin het nu. Maar als je iets verzint, dan gebeurt het ook.

De steeds weer getoonde gruwelen van 11 september hebben een hoop volgelingen opgeleverd. Ze waren allemaal een beetje sukkelig. Londen en Madrid waren dan misschien nog wel aardig, maar de meeste bommetjes hadden bij lange na niet die sensatie van de angst voor de terreur als gevolg gehad. Het had net zo goed niet kunnen gebeuren. Dat is wel weer een sneue gedachte als je nagaat dat de sukkels in kwestie er wel voor dood zijn gegaan.

Breivik is helemaal niet dood gegaan. Waarom zou hij. Levend blijkt hij meer te kunnen dan dood. Hij denkt vooruit. Nu hij de aandacht van de wereld heeft door kinderen dood te schieten, kan hij op deze aandacht nog wel heel veel verder met zijn boodschap dat we leven in een multiculturele dictatuur en dat de islam ons gaat overnemen.

Hij maakt er ook de islamcritici mee belachelijk, stelde Daniel Pipes al eens. Maar wat kan Breivik de islamcritici nu schelen. Het gaat Breivik om Breivik die in zijn eentje de overval van de islam gaat tegenhouden, en wel volgens de succesvol gebleken methode Breivik. Onder het mom: Een anti-held is net zo goed een held. En Breivik wordt daarbij gedreven door een toch vrij zeldzaam grote overtuiging aangaande zijn eigen bijzonderheid.

Want laten we wel wezen. Dat iemand huilt in het openbaar is allang niet bijzonder meer. Huilen drijft de kijkcijfers omhoog en is dus zeer gewenst. Dat mensen uiteindelijk vooral ontroerd zijn door zichzelf, en door het moment dat ze de aandacht van de media hebben, weten we ook allang. Maar dat iemand daarbij zo nadrukkelijk niets faket, en dat hij onbewogen blijft bij de beelden van zijn slachtoffers en bij de opgenomen stemmen van de mensen in doodsangst, en dat hij wel moet huilen als hij zichzelf ziet in zijn eigen filmpje, dat is toch dermate schaamteloos, dat is nog niet eerder vertoond.

Het is niet alleen een vertoon van slechtigheid. Het is ook een vertoon van zelfstandigheid.

En dat fascineert dus. En roept niet alleen nog meer haat op, maar ook bewondering. Je zal daar maar staan. Vervuld van haat. Velen zijn vervuld van haat. Velen zullen zich in Breivik herkennen. Natuurlijk, met een dubbel gevoel. Maar aan zo'n dubbel gevoel kun je iets doen.

Alles aan Breivik is weerzinwekkend. Maar het meest weerzinwekkende aan hem is zijn succes.

Breivik, aanval op de islamkritiek

Fjordman, de Noorse blogger wiens teksten een flink deel uitmaken van de inhoudelijke rechtvaardiging van Breivik in diens manifest, is bang dat de rechtszaak voor een belangrijk deel een politieke rechtszaak gaat worden. Daarin zal niet de narcististische psychopaat Breivik terecht staan, maar de anti-islam subcultuur op het internet.

Fjordman stelt dat Breivik vooral zichzelf als middelpunt van de wereld ziet. Alles wat Breivik doet of overkomt is van het ultieme belang voor de revolutie die hij voorstaat. Hij is er het middelpunt van, schrijft Fjordman:

He mentions his favorite candy and ranks this as proper rewards for incredibly brave military operators like himself. Breivik is convinced that his personal habits of watching TV, drinking coffee and eating candy are of genuine geopolitical significance due to his own immense importance, and because they strengthen his battle morale as the perfect knight. He is vain, and had plastic surgery on his face.

Dat element zou centraal moeten staan in de rechtszaak. En niet de islamkritiek die zou leiden tot het soort daden dat Breivik pleegde. Maar de lijst van getuigen voor de rechtzaak is volgens Fjordman bijzonder bizar, en duidt erop dat niet zozeer Breivik de verdachte is, maar weldegelijk die islamkritiek. Zo schrijft hij:

The other witnesses include survivors from the terror attacks and members of the police, the Islamic terrorist supporter Mullah Krekar, the former leader of the Progress Party Carl I. Hagen, one well-known neo-Nazi as well as some self-appointed experts on “right-wing extremism.” The witness list keeps expanding and growing more bizarre. The trial unfortunately looks set to become a circus — Circus Breivik.

Fjordman verwijst in een van zijn stukken ook door naar een interessant opinie artikel dat in The New York Times stond. Daarin wordt uiteen gezet dat Breivik eigenlijk helemaal niet zoveel gemeen heeft met die islamcritici. Wat Breivik voorstaat in zijn manifest is vooral een nieuwe christelijke doctrine, gemodelleerd naar Al Qaida.

Zeker, wordt in dat stuk gesteld, er zijn duidelijke dwarsverbanden tussen Breivik en de anti-islam beweging op het internet:

While Mr. Breivik’s violent acts are exceptional, his anti-Islamic views are not. Much, though not all, of Mr. Breivik’s manifesto is inspired by a relatively new right-wing intellectual current often referred to as counterjihad. The movement’s roots go back to the 1980s, but it gained substantial momentum only after 9/11. Its main home is the Internet, where blogs like Jihad Watch, Atlas Shrugs and Gates of Vienna publish essays by writers like Robert Spencer, Pamela Geller, Bat Ye’or and Fjordman, the pseudonym for a Norwegian blogger. Mr. Breivik’s manifesto is replete with citations of counterjihad writers, strongly suggesting that he was inspired by them.

Maar het is maar zeer de vraag hoe belangrijk die anti-islam teksten nu eigenlijk waren voor Breivik. Hij sleept ze er her en der bij, maar zijn woede geldt niet zozeer de moslims, die Europa zouden bedreigen. Zijn woede geldt in de eerste plaats de multiculturele elite, de culturele marxisten die de dienst uitmaken in Europa. En om die te bestrijden heeft Breivik zich een ideologie en een strategie aangeschaft die het spiegelbeeld is van Al Qaida:

Indeed, the more belligerent part of Mr. Breivik’s ideology has less in common with counterjihad than with its archenemy, Al Qaeda. Both Mr. Breivik and Al Qaeda see themselves as engaged in a civilizational war between Islam and the West that extends back to the Crusades. Both fight on behalf of transnational entities: the “ummah” — or “community” of all Muslims — in the case of Al Qaeda, and Europe in the case of Mr. Breivik. Both frame their struggle as defensive wars of survival. Both hate their respective governments for collaborating with the outside enemy. Both use the language of martyrdom (Mr. Breivik calls his attack a “martyrdom operation”). Both call themselves knights, and espouse medieval ideals of chivalry. Both lament the erosion of patriarchy and the emancipation of women.

Dat lijkt me een terechte analyse. Met name wie 'boek 3' leest in het manifest van Breivik, het deel waarin de strategie wordt uiteengezet, op zijn mechanische, totaal niet inspirerende wijze, ziet niet alleen de vele verwijzingen naar Al Qaida, maar ziet ook dezelfde taktiek: Er moeten slapende cellen zijn in Europa. Deze mogen geen electronische contacten hebben met elkaar, vanwege de veiligheidsdiensten die alles afluisteren. Ze dienen optimaal getraind te zijn. Breivik levert een lange lijst van doelen aan, en komt met gedetailleerde informatie over het maken van bommen en het verkrijgen van wapens. De aanslagen van 11 september noemt hij in strategisch opzicht een voorbeeld.

Maar deze strijd, daar kom je al lezende steeds meer achter, is niet gericht op het elimineren van de moslims, maar op de deconstructie van de Europese beschaving. Althans, zijn oordeel over de bestuurders, en de leidende personen bij de media is telkens: Doodstraf. De gebouwen moeten opgeblazen worden waarin deze bestuurselite zich bevindt. De elite zelf moeten worden geëxecuteerd. Precies, zoals hij het zelf ook aanpakte.

En dan moet er een nieuwe conservatieve, maar vooral christelijke elite komen die het gezag overneemt. Dit moet een 'mannelijke' cultuur worden, met een bevelstructuur. Maar hoe dit plaats zal moeten vinden, daarover laat de anders zo op details gerichte Breivik zich niet uit.

Zijn plan is vooral gericht op de vernieting van het Europa zoals we dat nu kennen. Maar verder weet hij het niet zo goed. Hij heeft dan wel beperkte gebieden aangegeven buiten Europa, waar de moslims mogen bestaan, maar hoe deze toestand gehandhaafd zou moeten worden, dat geeft hij ook niet aan.

Het houdt dus eigenlijk allemaal op bij de destructie. En vooral in die zin is Breivik meer Al Qaida dan islamkritiek.

Maar hier zal het vast niet over gaan in die rechtszaak, die vooral in het teken zal staan van de wraak van de in Noorwegen opppermachtige sociaal democratie. Zonder dat het als 'wraak' benoemd zal worden, want dat soort taalgebruik past niet bij deze elite.

Breivik, de narcist

Het meest scherpzinnige stuk over Breivik verscheen op 10 april op de site Gates of Vienna. Het is van de hand van Fjordman, de blogger die zijn lot verbonden weet aan dan van Breivik, sinds de aanslagen in Noorwegen. Veel essays van Fjordman werden namelijk onderdeel van het manifest van Breivik. De grondige stukken van Fjordman zijn een structureel onderdeel van het manifest dat Breivik via Facebook de wereld in slingerde. Fjordman werd aanvankelijk gehoord als mogelijke mede-verdachte door de Noorse politie.

In een kranteninterview besloot Fjordman zijn identiteit vrij te geven. Het bleek de 36-jarige Peder Jensen te zijn, een academicus die zijn master-scriptie schreef over de Iraanse bloggerscultuur. Nadat hij zijn identiteit had prijsgegeven raakte hij zijn baan kwijt.

Jensen is ook opgeroepen als getuige in de rechtzaak tegen Breivik. Wat een vertoon van narcistische ijdelheid deze rechtszaak gaat worden blijkt alleen al uit de glamourfoto's die de advocaten van zichzelf lieten maken. Hoe durf je, in het aanzicht van al die vermoorde kinderen. Ook ijdel is de vader van Breivik, die het nodig vindt om nu te laten weten dat hij dacht aan zelfmoord toen hij het hoorde, van zijn zoon, waaraan hij nooit enige aandacht had geschonken overigens. (Voer voor psychologen ook weer.)

De zaak zal nog maanden duren, een uitspraak wordt pas verwacht in juli. Het zal van begin tot eind spektakel worden, dat staat vast.

Fjordman stelt dat de rechtszaak voor een belangrijk deel ook een politieke rechtszaak zal worden tegen de islamkritische beweging. Hij leidt dit af aan de getuigen die worden opgeroepen. Volgens Fjordman is de ideologische achtergrond die Breivik heeft opgevoerd totaal irrelevant. Breivik, stelt Fjordman, is in de eerste plaats een narcist. En een psychopaat die voor zijn daden een politieke verontschuldiding aanvoerde, maar die is totaal niet relevant.

Het lastige aan die bewering is natuurlijk vooral dat die van Fjordman zelf komt. Fjordman laat daarmee de verdenking op zich dat hij zijn straatje schoon wil vegen. Hij, en de anderen van wie de stukken zijn overgenomen in het manifest, zouden eigenlijk de laatsten moeten zijn die Breivik willen de-politiseren. Tegelijkertijd is het natuurlijk heel logisch dat Fjordman nu nog maar één onderwerp heeft om over te schrijven, en dat is Breivik. Hij kan niet anders dan analyseren. De moorden die Breivik pleegde zijn recht in zijn gezicht geslagen.

Daarbij begeeft hij zich op een andere manier op glad ijs. Jensen/Fjordman is geen psychiater, dus zijn psychiatrische duiding van Breivik is per definitie amateuristisch. Dat blijkt wel uit het feit dat hij in een eerdere analyse stelde dat Breivik schizofreen is, terwijl hij nu weer op de lijn zit dat Breivik een narcistisch zou zijn. Overigens moet daar wel aan toegevoegd worden dat Fjordman niet zomaar wat zegt. Hij bestudeerde bijvoorbeeld het uitgelekte psychiatrische rapport, waarin de psychiaters tot de conclusie kwamen dat Breivik niet toerekeningsvatbaar was. Een belangrijk element daaruit was dat Breivik afwisselend in de ik en in de wij vorm bleek te spreken. Het was, om het maar even plat te zeggen, onduidelijk in welke wereld hij zich bevond.

In een later psychiatrisch rapport zou, zoals bekend, weer geconcludeerd worden dat Breivik wel toerekeningsvatbaar was.

Met het concept 'narcisme' houdt Fjordman dat nu in het midden. Een extreem narcistische persoon kan gek zijn, maar hij hoeft het niet te wezen.

Bij het concept 'narcisme' past ook alles in het plaatje. Wat mij bijvoorbeeld opviel was dat Breivik in de rechtszaal zijn gezicht niet bedekte voor de camera's, zoals je bijna altijd ziet bij criminelen, maar dat hij zich zelfs in opperste ijdelheid naar de camera's keerde. Hij zoekt letterlijk de camera's op. Deze rechtszaak zal voor hem dan ook één groot feest worden. Hij zal alles doen om het te rekken. Vandaar bijvoorbeeld dat hij nu aan gaat komen met de idiote stelling dat hij zegt onschuldig te zijn omdat hij handelde uit zelfverdediging. Totale nonsens natuurlijk, iedereen weet dat, en toch zullen de rechters zich verplicht voelen deze opmerking te behandelen. Voor Breivik een bewijs van zijn macht.

Het is dus een interessante en rake stelling van Fjordman in zijn laatste blog over Breivik. Hij deed het allemaal omwille van de persoonlijke aandacht en slaagde daar wonderwel in:

What is most disheartening, however, is that Anders Behring Breivik probably did all of this to gain personal attention, which he will now get in spades. He will be at the center of attention and the name on everybody’s lips, a dream come true for a narcissist.

Wat daar nog aan toegevoegd kan worden is de aard van de daad. Breivik profileert zich in zijn manifest als een vijand van de islam. Hij heeft er een soort draai aan gegeven door te zeggen dat de kinderen die hij vermoordde de nieuwe sociaal democratische elite zouden worden. En dat deze elite de islam in Europa weer nieuwe kansen zou geven.

Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Als je echt een oorlog tegen de islam in Europa zou willen voeren, dan had Breivik moslims moeten doden. In dat geval had hij, net als bij het door hem kennelijk zo bewonderde Al Qaida, de aandacht van de moslimwereld naar zich toe getrokken. Dat is nu nauwelijks het geval geweest. Met het vermoorden van die kinderen op dat Noorse eiland, richtte Breivik puur de aandacht op zichzelf. Het ging telkens om de vraag: Hoe kun je zo gestoord zijn dat je zoiets doet?

Misschien dat de komende rechtszaak, zoals Fjordman vreest, vooral een politieke rechtszaak zal worden waarin de islamcritici terecht staan. Het zal Breivik allemaal worst wezen. Het gaat hoe dan ook om hem. Hij zal nog heel veel recht in de camera's kunnen kijken en statements kunnen maken die in al hun grilligheid de aandacht van de wereld zullen trekken.

Dat, en het feit dat zovelen in dit felle licht hun momentje mee zullen pikken, allemaal dus ten koste van die vermoorde kinderen, maakt het allemaal nog walgelijker dan het nu al is.

Islamkritiek in Tunesië: 7 jaar cel

In Tunesië verdwijn je als intellectueel voor zeven jaar in de gevangenis wanneer je het waagt kritiek te leveren op de islam. En iedereen zwijgt. Dat is de werkelijkheid achter de Arabische lente in het land waar het allemaal begon.


Extra bitter is het dat in de Tunesische media, maar ook op het internet, over de kwestie gezwegen wordt.
Twee Tunesische jonge mannen bleken een grote vergissing gemaakt te hebben door te geloven dat de Arabische lente echt modernisering betekent. Ze plaatsten islamkritische geschriften op het internet, zelfs met persoonlijke aanvallen op Mohammed en Allah. 'Atheïst' noemden ze zich. Maar ook plaatsten ze op het net een lofzang op de figuur van Jezus, prezen ze de Bijbel en waren ze enthousiast over Israël. En dan nog stukken waarin een schuldvrije visie over seks uiteen werd gezet. Ze schreven dat seks niet alleen fijn is voor vrouwen, maar zelfs gezond voor ze. Met een hele lijst aan klachtvermindering. Drie keer per week seks, je schoot er enorm mee op. En dat gebeurde in de islamitische wereld, waar de vrouw als seksueel wezen nonexistent is verklaard.

Een week terug maakte het Tunesische ministerie van Justitie bekend dat de twee waren veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf vanwege 'de overtreding van de moraal en verstoring van de publieke orde.'

De een, Jabeur Mejri, een leraar Engels, werd vastgezet en gefolterd, waarna hij de naam van zijn vriend prijsgaf. Die vriend was Ghazi Beji, een 27-jarige ingenieur in de biotechnologie. Hij vluchtte en in Griekenland vroeg hij asiel aan. Beji had een tekst in het Arabisch op internet gezet, Wahm al Islam, de illusie van de Islam, Jabeur Mejri Engelstalige teksten, waaronder een klaagschrift over de islam, Dark Lands. In de teksten staan cartoons van de profeet Mohammed die als pedofiel met erectie zijn achtjarige bruid Aisha benadert. Het kan zijn dat die afbeelding hen de das om heeft gedaan. Dat viel althans te lezen in de berichten in de media. Maar de twee waren al eerder in the picture gekomen van salafisten nadat die door de twee als apen waren afgebeeld. Ze bleken hun leven niet zeker en volgens de Tunesische autoriteiten moesten ze vastgezet worden vanwege hun eigen veiligheid.

Misverstand

In Tunesië wordt het afgelopen jaar over van alles en nog wat gepubliceerd. De salafisten krijgen de wind van voren van de liberale Tunesiërs. De moslimpartij die de verkiezingen heeft gewonnen, Ennahda, verklaarde dat ze niet de sharia in de grondwet wilde opnemen. Maar de liberalen hebben er weinig vertrouwen in en demonstreerden bijvoorbeeld op Tweede Paasdag in de straten van Tunis. De revolutie in Tunesië is nog niet klaar. Maar na de democratisering leek de modernisering een kans te krijgen. Van dat misverstand werden de twee vrijdenkers het slachtoffer.

Extra bitter is het dat in de Tunesische media, maar ook op het internet, over de kwestie gezwegen wordt. Alleen in het buitenland is er aandacht voor. Aanvankelijk berichtten bloggers erover, Reuters en de BBC volgden. In het buitenland wordt inmiddels actie gevoerd voor de twee, in het relatief seculiere Tunesië niet.

Het geschrift Dark Lands van de nu gevangen gezette leraar Engels Jabeur Mejri is het soort tekst dat je zelden in de moslimwereld zult tegen komen, en zeker niet onder eigen naam. Mohammed, schrijft Mejri in Dark Lands, is de bron van de ketterij en de fraude binnen de islam. In dertien punten somt Mejri de schanddaden van Mohammed op, te beginnen met de verkrachting van de negenjarige Aïsha. Mohammed was hypocriet. Hij deed wat de islam verbood. Zelfs kinderen zag hij als seksprooi. Om ze in slaap te krijgen spuugde hij in hun monden en stak hij hen zijn tong toe in plaats van de moederborst.

Maar ook Allah krijgt er van langs. Die noemt Mejri een 'extreem sadistisch criminele God.' Een God die de menstruerende vrouw schept en haar vervolgens vanwege datzelfde menstrueren onrein verklaarde. Dat er, zegt Mejri, vandaag de dag zoveel gemarteld wordt in de moslimwereld, komt allemaal door deze sadistische God.
Mejri kwam na het zien van de vele gruwelen in de koran, in het leven van Mohammed en in de actuele moslimwereld om zich heen, tot een conclusie die in Tunesië gewoon niet kan: 'De islam is één grote oplichterij, de hallucinatie van een zieke geest, niets dan leugens en bedrog.'

Actie

In Nederland is het Tunesische verkeersbureau begonnen met een grootschalige posteractie. We zien een dame in bikini aan het strand. Er staat een wervingstekstje waarin gevarieerd wordt op het woord 'vrijheid.' Broodnodige reclame. Tunesië kan niet zonder toeristen en de hotels staan nu leeg. Maar dat beeld op die poster vertelt een vals verhaal. In Tunesië verdwijn je als intellectueel voor zeven jaar in de gevangenis wanneer je het waagt kritiek te leveren op de islam. En iedereen zwijgt. Dat is de werkelijkheid achter de Arabische lente in het land waar het allemaal begon. Democratie, oké, islamkritiek, vergeet het maar.

(Eerder gepubliceerd op website de Volkskrant)

We moeten gewoon van die euro af

Dat schrijft notabene de Amerikaanse econoom Paul Krugman vandaag in The New York Times.

In zijn column in The New York Times zegt de beroemde Amerikaanse econoom Paul Krugman dat Europa bezig is economisch zelfmoord te plegen door het voeren van een bezuinigingsbeleid, gekoppeld aan een Europese begrotingsdwang waarbij de euro centraal staat. We zitten in een kramp. zegt Krugman met zoveel woorden, die te vergelijken is met de kramp waarin de wereld zat in de crisis van de jaren dertig, toen men maar niet de Gouden Standaard los durfde te laten. Krugman schrijft:

What is the alternative? Well, in the 1930s — an era that modern Europe is starting to replicate in ever more faithful detail — the essential condition for recovery was exit from the gold standard. The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies. You may say that this is inconceivable, and it would indeed be a hugely disruptive event both economically and politically. But continuing on the present course, imposing ever-harsher austerity on countries that are already suffering Depression-era unemployment, is what’s truly inconceivable.

Krugman begrijpt wel dat de Europese regeringen het erg moeilijk, zo niet te moeilijk zullen hebben met zo'n daad. Dus als dat er niet in zit, dan moet volgens de Krugman gewoon de geldkraan wagenwijd open gezet worden:

So if European leaders really wanted to save the euro they would be looking for an alternative course. And the shape of such an alternative is actually fairly clear. The Continent needs more expansionary monetary policies, in the form of a willingness — an announced willingness — on the part of the European Central Bank to accept somewhat higher inflation; it needs more expansionary fiscal policies, in the form of budgets in Germany that offset austerity in Spain and other troubled nations around the Continent’s periphery, rather than reinforcing it. Even with such policies, the peripheral nations would face years of hard times. But at least there would be some hope of recovery.

Wat met die laatste optie bereikt zou moeten worden is mij niet duidelijk. Het maken van geld, is uiteindelijk het lenen van geld, en zo het verder opstapelen van een schijnwereld. Krugman zelf gaf al aan in deze column dat de Spaanse huizen buble ontstaan is omdat Duitse banken steeds maar geld bleven pompen in het bouwen van huizen in Spanje, uitgaand van de gedachte dat steeds meer pensionado's op teveel geld zouden zitten en dan in godsnaam maar een belachelijk duur huis in Spanje gingen kopen. Dat ging en dat ging, en toen werd ieder gevoel voor realiteit uit het oog verloren. Er was schijnkapitaal gemaakt, gebaseerd op schijnverwachtingen.

Met dezelfde oplossing komt Krugman nu weer aan voor de hele EU. Pomp er geld in en creëer een markt, ook al is die niet gebaseerd op gezonde toekomstverwachtingen. Krugsman is dan ook een gelovige in Keynes.

Ik ben geen econoom als mijnheer Krugman, maar de gezonde Hollandse boer in mij zegt dat daarmee alleen maar de problemen van vandaag worden doorgeschoven naar morgen op een manier die de problemen van vandaag alleen maar vele malen zal overstemmen.

Maar het leuke aan zo'n vrij in zijn column denkende econoom als Krugman is tegelijk dat het opheffen van de euro voor hem helemaal geen taboe is. En daarin onderscheidt hij zich niet alleen van de zittende Europese machtshebbers, hij geeft ook aan dat je helemaal geen populistische debiel hoeft te zijn om het opheffen van de euro frank en vrij voor te stellen.

Paul Krugman is namelijk niet zo'n vies conservatief mannetje, het type dat een website als deze bevolkt. Hij is een keurige Amerikaanse democrat, en een overtuigd Keynisiaan. Hij deugt. En dan zegt hij toch dat.

Toch goed dus om in het achterhoofd te houden dat ook deze Krugman, die ooit gevraagd werd om adviseur te worden van president Clinton, gewoon zegt, en ik herhaal het nog maar even:

The equivalent move now would be exit from the euro, and restoration of national currencies.

Dat kan Wilders in zijn zak steken.

(Eerder gepubliceerd op website De Dagelijkse Standaard.)